Moederdag

We lopen een beetje achter met de verhalen door problemen met internet....

Dag 7 : Aranda del Moncayo - Almazán : 79 km. (516) Hoogtemeters 826

Na een zo mogelijk nóg kariger ontbijt dan op dag 4 fietsen we op Moederdag in de stralende zon op en neer door de prachtige , maar meedogenloze heuvels.

De eerste 20 kilometer is het erg bergachtig. Ademloos ( zeker ook door het constante dalen en stijgen, tussen 800 en 1100 meter) genieten we van de mooie natuur. Telkens luidkeels toegeroepen door groepjes wielrenners " Vamos, Vamos" .

De bergen maken plaats voor heuvels, maar de hoogte verandert niet. Ook niet als we belanden in een schier eindeloos landbouwgebied, waar een aantal dorpjes al lang geleden verworden zijn tot ruïnes.

En de nog bewoonde gehuchtjes ook bijna daar aan toe zijn. Omdat we niets hebben kunnen kopen, moeten we onze laatste muesli repen en pinda's aanspreken om een naderende hongerklop te voorkomen. Pas om half 3 zien we in een dorpje een restaurant dat ook nog open is. We scoren daar een wonderlijke mengeling als lunch: koffie, gebakken zwoerd, een soort soep met aardappel,1 mossel en een onduidelijk botje met wat vlees er aan . En een ijsje toe.

We hebben nu ook even genoeg van het constante klimmen en dalen. We volgen een wat drukkere weg,met een heel brede vluchtstrook. Ook hier gaat het nog steeds op-en-neer, maar veel geleidelijker en een prima wegdek. Zo arriveren we rond half 5 In Almazán, waar we zowaar meteen onderdak vinden in een luxe hostel. Fietsen en bepakking moeten in de lift en mogen mee naar de kamer.

We mengen ons tussen de feestgangers in de stad, waar kermis is en kraampjes met artikelen die niemand koopt. Als we nog even een drankje doen in het restaurant van ons hostel, schuift daar Frans Meier uit Haarlem bij ons aan tafel. We hebben hem 2 dagen geleden ook al ontmoet. We hebben genoeg gespreksstof. Helaas kan hij Greet niet van dienst zijn bij het repareren van haar helm. We genieten van een heerlijke nachtrust op de comfortabele bedden in onze kamer.

Nieuwe dag, nieuwe kansen

Dag 6 : La Almunia de Doña Godiva- Aranda del Moncayo 53 km. (437) Hoogtemeters 1054

Nieuwe dag, nieuwe kansen. Een stralend zonnetje, prima temperatuur. Al vrij snel krijgen we te maken met een ongewis avontuur. Dat bestaat uit een voor alle verkeer afgesloten, splinternieuwe asfaltweg. Afgesloten betekent voor fietsers dat je best langs alle afsluitingen kunt komen. Na 10 van deze obstakels te hebben doorstaan, nemen we een route door het bos. Aan het eind daar van komen we- bij het zoveelste onttakelde hotel- tot de conclusie dat we op tijd van de nieuwe weg zijn gegaan. Er staan hier een aantal hoge betonpilaren, waar het viaduct nog opgebouwd moet worden.

Het landschap wordt nu al maar mooier. We fietsen door hoge, vrij kale bergen met veel ruïnes van oude dorpen en boerderijen. En natuurlijk geweldige uitzichten! Op een bankje in een dal genieten we in de zon van ons broodje. Als we na een lange en moeizame klim enkele kilometers verder en hoger zijn constateert Kees ( hij heet niet Koelewijn) dat zijn fietsjack ergens achtergebleven moet zijn. Hij besluit, niet nog een keer de klim te gaan maken. Het jack zat toch al niet zo fijn ( ....)

Mooie uitzichten brengen met zich mee dat er geklommen moet worden. En niet zo'n beetje en kort ook. Het schiet voor geen meter op als we al dalend en stijgend weer op een hoogte van 950 meter komen. En de hele tijd alles met prachtig weer, maar met felle tegenwind. Bij het fraai gelegen Aranda del Moncayo vinden we het genoeg voor deze dag. Er is in deze plaats een Casa Rural . De vloeiend Spaans sprekende eigenaar zegt eerst dat het níet kan omdat we niet gereserveerd hebben en even later dat het wél kan, omdat we niet gereserveerd hebben. Wat een logica!

Erger u niet, maar verwonder u slechts. Wij genieten ontzettend....

Die Spanjaarden......

Dag 5: Zuera- La Almunia de Doña Godiva : 110 km (384) Hoogtemeters 549.

Qua beleving is het vandaag geen hoogtepunt. Eerst nog 25 kilometer over de oude hoofdweg naar Zaragoza, we moeten aan de kant voor een kudde schapen. Zaragoza bevalt ons zeer. Het is een fietsvriendelijke stad. De imposante kathedraal : El Pilar, bekijken en fotograferen we van alle kanten.

Na Zaragoza fietsen we de volgende 25 km. over een grindweg langs het Canal de Aragon. Het is er héééél erg rustig, maar iets teveel van het goede. Als we weer op asfalt rijden rammelen we nog wat na. Maar erg spannend wordt het ook dán niet. Eerst een eindeloos project van grondontgravingen ( we komen er niet achter waarvoor) en vrachtwagens. Dan nog wel een aardig stukje door een polder . En dan belanden we op de drukkere regionale wegen.

Op zoek naar onderdak. En dat wordt een hele toer! Ook in deze streek is geen enkele camping. In de meeste dorpen is ook gewoon helemaal niets. En tot 3 keer toe komen we bij een hotel dat niet meer bestaat of tijdelijk gesloten is. Jammer dat ze dan de bordjes niet even weghalen. De crisis heeft hier kennelijk behoorlijk toegeslagen. En ook even bij ons. Want de kilometers en frustraties lopen op na iedere mislukte poging. Bij de vierde barst er ook nog even noodweer los: Greet is zó boos, dat ze onze schuilplaats wil verlaten en in de hoosbui verder wil fietsen zonder regenkleding. Eindelijk , eindelijk komen we dan in Almunia . Het is dan al zeven uur en bij de hostel laten ze ons eerst nog een uur wachten en melden dan dat er geen plaats meer is. We geloven er geen woord van. Na de halve stad ondervraagd te hebben vinden we dan toch hotel El Patio en komt alles weer goed. Einde van een lange fietsdag....

In Spanje spreken ze Spaans....

Dag 4: Anzánico- Zuera : 89 km (274) Hoogtemeters 439.

Het heeft vannacht erg hard geregend. Na een karig( dat dan weer wel, verzorgd door moeder Maria ) ontbijtje met ieder4 stukjes geroosterd brood van 1 cm. dik en 5 cm doorsnede, een bakje jam en koffie, vertrekken we in onze regenkleding. Als we nét het dorp uitrijden begint het ook nog eens te onweren. We fietsen maar gewoon door. De route slaat af naar een voormalige spoorbaan. Modder, kuilen met water en grote keien maken het bijna onmogelijk om er te fietsen. Het laatste stuk moeten we lopend omhoog. Maar al dat ongemak zijn we snel vergeten als we een fantastisch uitzicht krijgen op een indrukwekkende stuwdam tussen 2 steile rotsen. Een paar kilometer verder wacht ons weer veel moois. Een prachtig kronkelende rivier met machtig omhoog rijzende bergen bij Murillo da Gállego. Een mank lopende vale gier proberen we op de foto te zetten, maar hij ( of zij) is ons toch te snel af.

Om elf uur komt er onverwacht een restaurant in zicht. We hebben nog veel honger en bestellen een heerlijke baguette met ham en kaas + koffie. Inmiddels is de zon weer doorgebroken. Dat maakt de beleving nog een stuk mooier. We kijken wat rond in het fraaie stadje Ayerbe. We bezoeken nog even een prachtig kerkje met mooie fresco's . Het landschap is nu ineens veranderd.

We rijden ontspannen verder door een prachtig golvend landschap. Bij- opnieuw- een stuwdam eten we ons laatste brood van gisteren. De lucht betrekt en al snel moet de regenkleding weer aan. Het valt gelukkig mee en ontspannen fietsen we verder door een verstild landschap , waarin we geen enkele menselijke activiteit waarnemen. De laatste 30 km gaan door eindeloos landbouwgebied met mooi begroeide bermen en over de voormalige hoofdweg naar Zaragoza.

We vinden al snel een hotel, maar geheel conform onze vorige ervaringen spreekt hier niemand ook maar een enkel woord behalve Spaans. En bovendien zouden onze fietsen buiten moeten blijven staan. Dus zoeken we verder en vinden een kamer in een hostel voor 40 euro. Het avondeten bekomen we in een soort tapasbar. Ook deze ober spreekt geen woord buitenlands. We wachten dus maar af wat ons wordt voorgezet. Het is wél goedkoop , maar het valt niet mee. In de er op volgende nacht ondervinden we een aantal vervelende problemen van het fantasieloze avondmaal. In ons hostel worstelen we weer eens met WiFi. Dat werkt nog steeds overal niet perfect.

Carlos

Dag 4: Sallent de Gállego -Anzánigo 77 km (185) Hoogtemeters 572.

De dag begint met regen, maar als we vertrekken is het weer droog. Dat komt vooral omdat Maria zich wel erg lang blijft bemoeien met hoe we verder moeten fietsen. We beginnen meteen weer met mooie uitzichten over een meer. We merken al snel dat we gisteren niet zo lang hadden hoeven zoeken naar een overnachtingsadres. Al vrij snel zien we er een paar, zelfs één naast een supermarkt . Ook weer vandaag ( opnieuw een feestdag?) zijn alle supermarkten gesloten.

Na 30 km.nemen we nauwelijks nog menselijke activiteiten waar. Door het landschap van de Aragon, het dal van de Gállego, rijden we door prachtige natuurgebieden met heuvels van leem en rotsen, groene bossen. We spotten drie keer een rode wouw, en één keer een zwarte. En een slechtvalk. Het is behoorlijk warm, en een aantal pittige heuvels vergen het uiterste van ons. Als we op zoek gaan naar een overnachtingsplek stuiten we eerst op een camping, die als een onneembare vesting is afgesloten. Bij het eerstvolgende gehucht Anzánigo staat langs de weg aangegeven dat ook daar een camping is.

Niets blijkt minder waar , als we met een forse klim in het dorpje komen. Er is wel een bar, met een zeer enthousiaste uitbater, die zeker 2 Engelse woorden kent. Als we willen overnachten weet Carlos wel een optie. Hij wijst met zijn wijsvinger naar het plafond en neemt ons even later mee over de antieke eikenhouten trap naar de kamer. Die staat ons zeer aan. In de avond serveert Carlos ons een prima drie-gangendiner. Om te verduidelijken welke gerechten hij kan serveren , maakt hij dat kenbaar door de bijbehorende dierlijke geluiden na te bootsen. Dat heeft een fietser nodig. Tijdens en na het eten communiceert Carlos - met weidse gebaren en druk gesticulerend- over zijn familie. Vooral zijn zoontje van 7 moet een wonderkind zijn. Hij is keeper en wordt getraind door de supertrainers van voetbalclub Valencia. Zijn ploeg heeft al 276 goals gemaakt en 0 tegen. Iets te laag ingedeeld misschien? Tenslotte nodigt hij ons uit voor zijn komende verjaardag in december. Hij wordt dan 47 , en als hij naar onze leeftijd vraagt krijgen we een bewonderende high - five. Carlos is zeer onder de indruk van onze prestaties.

Het hoog(s)tepunt

Dag 1 :Pau-Laruns ( 60 km)

Dag 2: Laruns-Sallent de Gallego 48 km ( 108) hoogtemeters 1475

Je kunt je afvragen of het nou wel zo slim is om al op de tweede fietsdag een klim van 30 km te ondernemen met een hoogteverschil van 1283 M.Gezien onze matige voorbereiding misschien niet, maar wat hébben we genoten. In combinatie met de rit van gisteren vanuit Pau - alvast een flink eindje omhoog naar het voorportaal van de Pyreneeën- alleen maar puur genieten van prachtige natuur , geweldige uitzichten , een heerlijk zonnetje en een temperatuur van even boven 20 graden Celcius. Althans overdag.

De nachten zijn erg koud. In de tent komt het thermo-ondergoed nog erg goed van pas. Een klein drama toen we gisteren - toen we wilden starten - tot de ontdekking kwamen dat het routeboekje nergens meer te vinden was. Waarschijnlijk de vorige dag laten liggen in het restaurant waar we gegeten hebben. Bij het restaurant kon men het niet vinden. Dus zijn we aangewezen op de gps. Daar vinden we echter niet de overnachtingsadressen en het routeverloop. Erg jammer.

Maar zoals gezegd: Het heeft ons niet belet om te genieten van de prachtige natuur. Eerst alleen maar prachtig groen, maar hoe hoger we komen hoe mooier het wordt. Talloze watervallen, wild en robuust. Er rijdt nog een koppel Nederlandse gekken in ons kielzog. We ontmoeten elkaar meermalen. Op het hoogste punt van de Col de Pourtelet ( 1794 meter) ligt nog sneeuw.

We moeten duidelijk nog wennen aan de Franse en Spaanse gewoontes. Gisteren was het in Frankrijk een nationale of regionale feestdag: alle winkels dicht. En vandaag konden we een keus maken uit zeker 10 hotels- er is hier geen camping- , maar alle hotels blijken gesloten. Net na het skiseizoen houden alle hotelhouders het tegelijk even voor gezien. Met veel moeite weten we één hoteleigenaresse zover te krijgen dat ze voor ons opengaat. Het piepkleine kamertje kost dan wél 98 euro. Maar we hebben niet veel keus.....

Bijna zo ver

We zijn nog steeds thuis, maar morgen gaat het echt gebeuren! We hebben allebei 5 tassen + stuurtas volgepropt. Greet leest de nogal sombere weersvoorspelling voor over de komende dagen in Spanje. We moeten op alles voorbereid zijn, vooral heel koude nachten (en regen). Misschien valt het wel mee. Maandag wordt onze eerste fietsdag en dinsdag al de grote bergrit over de Pourtalet ( 2000 m). Kans dat er nog sneeuw ligt...

We worden in ieder geval gesteund door de vele goede wensen en aanmoedigingen. Bedankt daarvoor! We hopen dat het jullie allen goed gaat.

Met fietsgroet,

Greet en Kees

Nieuw avontuur

Beste en lieve familie en vrienden!

Na ons fantastische fietsavontuur in 2011 hebben wij ieder jaar weer een nieuwe fietsreis gemaakt door vele landen in Europa. Daar hebben we mooie fotoboeken van gemaakt, maar geen blog van bijgehouden. Het is ook heel wat werk hoor! Je ziet het misschien ook vóór je: heel veel gepruts met mijn grote vingers op het kleine toetsenbordje van de telefoon of weer eens een camping zonder wifi. Na terugkomst in 2011 ontving ik van Telfort een rekening van € 750,-

Maar misschien kan het ook handiger en goedkoper. Dat gaan we uitproberen op onze fietsreis door een deel van Spanje. En omdat we op ons vorige blog hebben gemerkt dat velen het leuk vonden om met ons mee te reizen.

De voorbereidingen zijn al weer in volle gang. We hebben een maand lang nieuwe bewoners voor ons huis en de route is uitgestippeld. Op 7 mei rijden we met auto + fietsen naar Pau in Zuid-Frankrijk. Daar beginnen we meteen met klimmen over de Pyreneeën en volgen we de Ruta Iberica via Zaragoza, richting Madrid. Bij Berlanga de Duero volgen we de El Cid route tot Teruel en vervolgens terug naar boven langs de Andalusië route tot in Frankrijk. Tenslotte volgen we langs de uitlopers van de Pyreneeën de Katharen route tot Pau. Het is een rondje van ongeveer 2000 km dat wij in een maand willen rijden. Het wordt een hele uitdaging met behoorlijke hoogteverschillen. Maar dat levert ongetwijfeld weer prachtige beelden op.

Beleef het met ons mee!

Greet en Kees