Zondag 28 mei ( dag 21)

Bélesta-Le Mas- d'Azil : 78 km. (1417) Hoogtemeters 639.

Op zondagmorgen vroeg valt de drukte op de D117 naar Lavalanet wel mee. Hiermee vermijden we een klim van 8 km en jammer genoeg ook de op 1060 meter hoog gelegen burcht van Montséqur. Na 10 km. krijgen we alsnog een klim van 4 km. voor de kiezen naar het laatste Katharen-bolwerk, de Roquefixade op 760 meter. Gelukkig gaat het door bosrijk gebied met enige schaduw. Het is weer behoorlijk warm. Maar de beloning is er naar bij het uitzicht op de kolossale rots met de ruïne. Deze vesting communiceerde vroeger via lichtsignalen met de al genoemde Montséqur.

Nog een beloning volgt in de vorm van een prachtige afdaling langs een groen dal en constant uitzicht op de nog besneeuwde bergtoppen. Zo bereiken we het alleraardigste stadje Foix. Daar is een markt en Greet ontdekt een soort Aisata die vol overgave in de microfoon staat te zingen bij een geluidsbox.

Een paar kilometer na Foix gaat het weer even mis tussen de twee fietsers. Als Kees een zogenaamde voie verte ( fietspad over een oude spoorbaan) wil gaan volgen, richting Girons. Uiteraard lukt het vinden van die fietsroute tamelijk moeizaam en met het nodige heen en weer rijden. Greet vraagt zich af waarom we niet de gewone route uit het boekje volgen. Als we eenmaal op het fietspad zijn komt ze daar wel van terug als we- heerlijk ontspannen peddelend- moeiteloos kunnen doorfietsen. Maar dat verandert opnieuw als blijkt dat de voie verte een heel ander traject volgt dan onze route uit het boekje. En we- na later blijkt- bijna 10 km. omfietsen naar het plaatsje Le Mas - d'Azil .Want verderop is 30 km. niets te vinden voor een overnachting. Voor de lezer is dit misschien abacadabra , maar voor ons is het volle ernst. Zeker als in het stadje - in het plaatselijke hotel- vanachter de gesloten deuren- op niet zo vriendelijke wijze te kennen wordt gegeven dat we hier niet op een kamer hoeven te rekenen. Nog 3 km. verder is er een camping. Daar vinden we een prachtig plekje bij de rivier en al het andere is opeens niet meer zo belangrijk. Morgen gaan we verder met wikken en wegen.