Woensdag 24 mei

Figueres - Maureillas: 52 kilometer ( 1160 ) Hoogtemeters : 931

Het baasje van het hostel heeft zijn best gedaan. Maar het ontbijt krijgen we bijna niet weg. We zijn wél snel weg uit de stad. Eerst 6 km. drukte en dan begint onze tweede oversteek van de Pyreneeén over de Col de Manrell. Precies bovenop ligt de grens.

Tot Aguiliana is het rustig glooiend en puur genieten. In het dorp kopen we wat koude drankjes en de lunch die we meenemen naar hoger sferen. De klim is begonnen. We vinden een plekje in de schaduw om het gekochte op te eten. We worden daarbij wel gestoord door de overmatige aandacht van een poes , zwarte bosmieren en een grote brommende hoornaar.

Eigenlijk is het veel te warm voor zo'n klim. Velen zullen ons dan ook voor gek verslijten. Maar juist tijdens dit zware werk zit je heel veel te filosoferen over van alles. Je wordt sterk van deze fietsreis , érg sterk . Het maakt je sterk dat er niet te veel dingen zijn die je niet kunt omdat je er bij voorbaat al van uit gaat dat het wel niet zal lukken. En dan lukt het dus bijna altijd. En dat maakt je weer een beetje sterker. Dus samengevat:Alles wat moeite kost hoef je niet meteen op te geven.

Met een aantal korte rustpauzes klimmen we zo naar boven met steeds mooiere uitzichten. De vele keizersmantels telkens een stukje meeflanerend langs onze fietsen. Op de top gekomen zien we een monument voor Spaanse verzetsstrijders en we merken verbaasd op dat de asfaltweg in Spanje bij de grens over gaat in zand - en keienweg. We vieren de grensovergang met een kop heerlijke soep en een rol kaakjes. Er is hier geen douane, dus onze tassen vol heroïne krijgen we veilig de grens over.

De keienweg gaat langzaam over in soort van asfaltweg. De afdaling duurt daardoor lekker lang. In het stadje Maureillas doen we wat inkopen en dan fietsen we weer eens een camping op. Communicatie loopt nu ineens een stuk beter, nu we weer in Frankrijk zijn. Het was opnieuw een zware, maar prachtige fietsdag.