We lopen een beetje achter met de verhalen door problemen met internet....

Dag 7 : Aranda del Moncayo - Almazán : 79 km. (516) Hoogtemeters 826

Na een zo mogelijk nóg kariger ontbijt dan op dag 4 fietsen we op Moederdag in de stralende zon op en neer door de prachtige , maar meedogenloze heuvels.

De eerste 20 kilometer is het erg bergachtig. Ademloos ( zeker ook door het constante dalen en stijgen, tussen 800 en 1100 meter) genieten we van de mooie natuur. Telkens luidkeels toegeroepen door groepjes wielrenners " Vamos, Vamos" .

De bergen maken plaats voor heuvels, maar de hoogte verandert niet. Ook niet als we belanden in een schier eindeloos landbouwgebied, waar een aantal dorpjes al lang geleden verworden zijn tot ruïnes.

En de nog bewoonde gehuchtjes ook bijna daar aan toe zijn. Omdat we niets hebben kunnen kopen, moeten we onze laatste muesli repen en pinda's aanspreken om een naderende hongerklop te voorkomen. Pas om half 3 zien we in een dorpje een restaurant dat ook nog open is. We scoren daar een wonderlijke mengeling als lunch: koffie, gebakken zwoerd, een soort soep met aardappel,1 mossel en een onduidelijk botje met wat vlees er aan . En een ijsje toe.

We hebben nu ook even genoeg van het constante klimmen en dalen. We volgen een wat drukkere weg,met een heel brede vluchtstrook. Ook hier gaat het nog steeds op-en-neer, maar veel geleidelijker en een prima wegdek. Zo arriveren we rond half 5 In Almazán, waar we zowaar meteen onderdak vinden in een luxe hostel. Fietsen en bepakking moeten in de lift en mogen mee naar de kamer.

We mengen ons tussen de feestgangers in de stad, waar kermis is en kraampjes met artikelen die niemand koopt. Als we nog even een drankje doen in het restaurant van ons hostel, schuift daar Frans Meier uit Haarlem bij ons aan tafel. We hebben hem 2 dagen geleden ook al ontmoet. We hebben genoeg gespreksstof. Helaas kan hij Greet niet van dienst zijn bij het repareren van haar helm. We genieten van een heerlijke nachtrust op de comfortabele bedden in onze kamer.